“Je bent een mooie dame van achteren,” “Hey kankerhoer”, “Pas op met wat je aandoet” en “Hé hockeymeisje, ik wil jou neuken!” Dit is slechts een greep uit de dagelijkse dingen die geroepen worden naar (veelal) vrouwen in Amsterdam. [1] We noemen dit soort uitingen catcalling, een vorm van seksuele intimidatie of ongewilde verbale of non-verbale seksuele aandacht.[2]

Wat is catcalling?

Bij catcalling kennen slachtoffer en dader elkaar niet. Verder kan catcalling samengaan met fluiten, knipogen en aanraking. Het zijn korte, eenzijdige interacties in publieke plaatsen (bijv. op straat of in het winkelcentrum) die vaak geen ander doel hebben dan de aandacht richten op het lichaam of de seksualiteit van een vrouw.

Hoe vaak komt het voor?

Onderzoek laat zien dat 96% van de vrouwen catcalling meemaakt in hun leven, waarbij ruim 30% catcalls, fluiten en staren elke paar dagen of vaker meemaakt.[3] Jongere vrouwen maken catcalling vaker mee dan oudere vrouwen. Ook is het zo dat vrouwen vaker catcalling ervaren op plekken waar meer mensen zijn, zoals in steden.

De effecten van catcalling

Uit onderzoek van Cronk (2020) blijkt dat veruit de meeste vrouwen negatieve emoties ervaren door catcalls. De meeste vrouwen worden er bang van, maar een catcall kan ook boosheid, afschuw of stress oproepen. Soms ervaren vrouwen neutrale of zelfs positieve emoties door een catcall, maar dat komt zelden voor.

Meerdere onderzoeken laten zien dat catcalling en andere vormen van intimidatie door vreemden verschillende negatieve psychologische effecten heeft. Het kan zorgen voor een negatief lichaamsbeeld, symptomen van angst en depressie, een verergerde angst voor verkrachting en een verminderd gevoel van veiligheid.[4]

Echter, catcalling lijkt niet altijd te leiden tot negatieve gevolgen. Uit onderzoek van Fisher en collega’s (2019) blijkt dat vrouwen die een video bekeken waar catcalling voorkwam, geen slechter lichaamsbeeld kregen dan de vrouwen die een zelfde soort video bekeken waarin catcalling niet voorkwam. Dit kan komen doordat de vrouwen niet daadwerkelijk zelf te maken hadden met catcalling, maar het kan ook betekenen dat vrouwen veerkrachtiger zijn dan we in eerste instantie denken. Alsnog blijft het natuurlijk belangrijk om catcalling tegen te gaan. Maar hoe?

Hoe om te gaan met catcalling?

Sophie Sandberg, oprichter van de Chalk Back beweging en Catcalls of NYC (beide bewegingen tegen straatintimidatie) geeft in dit artikel een paar tips. Het kan bijvoorbeeld helpen om op een catcaller te reageren met “niet doen” of “dit is intimiderend”. Maar als verbaal reageren niet prettig voelt, kun je er ook voor kiezen om de catcaller boos aan te kijken of hem helemaal te negeren. Het delen van je verhaal kan ook helpen om je wat beter te voelen. Dat kan met iemand die dichtbij je staat, maar je kunt ook (anoniem) je verhaal delen met bijvoorbeeld de instagram @catcallsams.

Voor de lezers die zich herkennen in het roepen van catcalls, een makkelijke tip: stop ermee. Ook al bedoel je “Hé, lekker ding” misschien als compliment, ga er voor het gemak maar vanuit dat niemand daarop zit te wachten.

---

[1] Deze voorbeelden komen van de instagram @catcallsofams, waar (veelal) vrouwen hun ervaringen van straatintimidatie delen in en rondom Amsterdam.

[2] Fisher, S., Lindner, D., & Ferguson, C.J. (2019). The Effects of Exposure to Catcalling on Women’s State of Self-objectification and Body Image. Current Psychology, 38(6), 1495-1502.

[3] Cronk, A. (2020). Hey Beautiful: Calling Out Catcalling Culture.

[4] Fisher, S., Lindner, D., & Ferguson, C.J. (2019). The Effects of Exposure to Catcalling on Women’s State of Self-objectification and Body Image. Current Psychology, 38(6), 1495-1502.