Naomi Kuster was vorig jaar (mei 2019) te zien op NOS op 3, waar ze zich uitsprak over anorexia, pro-ana coaches (coaches die kwetsbare meisjes helpen anorexia te krijgen) en over de mogelijkheid van herstel. Ze is onderdeel van de SLAF army, wat staat voor strong like a fighter. Zelf inspireert ze met haar instagram @stronglikerecovery elke dag ruim 4.000 volgers met eerlijke, grappige en motiverende posts rondom (het herstellen van) anorexia en mentale gezondheid.

Hoe zou je jezelf omschrijven en wat hoop je met SLAF te bereiken?

“Ik ben Naomi, 25 jaar en geboren en getogen in Nijmegen. Maatschappijvakken en sociale dingen heb ik altijd al interessant gevonden. Door anorexia heb ik een tijdje niet naar school gekund. Wel kwam ik veel in aanraking met stoornissen en psychische problemen. Ik zag het ‘nature/nurture’ deel van het leven (wat is aangeboren, wat is aangeleerd) in praktijk in uitwerking komen. Ook bij meisjes met eetstoornissen. Een paar vriendinnen van mij hebben PTSS[1]; ook na ik hersteld was van anorexia, probeerde ik op te vullen wat zij misten.”

Ze vertelt verder: “Kenza is mijn beste vriendin, zij had SLAF al heel lang. SLAF is uitgegroeid tot een platform waar zij mensen inspireert hoe je van een seksueel trauma kunt herstellen. Op een gegeven moment kreeg Kenza de vraag of ze ook meer over anorexia wilde delen, omdat ze dat – net als ik – had gehad. Kenza vond dat lastig, want ze wil zich juist richten op PTSS’ers. Toen vroeg ze of ik dat wilde doen. Aan het begin vond ik dat lastig, want ik was een beetje onzeker. Wel kreeg ik snel de indruk dat er vraag naar was. Toen ik mijn SLAF instagram startte, postte ik in het Engels, maar ik ontdekte dat een account als dit juist in Nederland nog ontbrak. Dus toen ben ik het in het Nederlands gaan doen. Zo is NOS op 3 bij mij terecht gekomen.”

Naomi vult aan: “Toen ik ziek was bestond social media nog niet. Ik heb HBO Journalistiek gestudeerd en studeer nu Rechten aan de universiteit. Ik merk dat die journalistieke kant nog wel in mij zit.”

Wat hoop je met SLAF te bereiken?

“Ik heb het idee dat ik veel kan zeggen en maken, omdat ik zelf anorexia heb gehad. Ik weet wat ik kan zeggen en ik hoop dat ik mensen kan raken. Herstel is mogelijk!”

“Herstel is mogelijk!”

“Herstel is moeilijk, eetstoornis herstel duurt vaak lang en het is vermoeiend. Vaak duurt het langer dan dat je echt ziek ben geweest (bij mij in ieder geval). Herstel hangt samen met zelfvertrouwen; het is niet alleen dat eten. Tegen mij hebben therapeuten ooit gezegd dat ik nooit beter zou worden, dat is niet gebeurd! Ze hadden me al chronisch anorect genoemd… I proved them wrong.”

“Tegen mij hebben therapeuten ooit gezegd dat ik nooit beter zou worden, dat is niet gebeurd! (…) I proved them wrong.”

Hoe is jouw eetstoornis ontstaan?

“Ik was 13 toen ik het kreeg. Ze zeiden al toen ik 14/15 was, dat het chronisch was. Herstel begint pas als je gezond gewicht hebt. Je moet dat gezonde gewicht gaan accepteren en accepteren dat het leven doorgaat. Bij mij duurde het nog 5 jaar voordat ik volledig hersteld was (op m’n 21^e). Dat je chronisch anorect bent, wordt vrij snel gezegd. ZONDE! Ik was een vrij stugge puber en ik was vrij ziek. Misschien dat “je komt hieraan te overlijden” werd gezegd om me wakker te schudden, maar ik vond het moeilijk.”

Naomi vertelt verder: “Tijdens het winkelen ging ik me voor het eerst vergelijken met vriendinnen. Ik had echt zoiets “ik ben dikker en lelijker dan zij”. Ik wilde eigenlijk heel onschuldig afvallen. Binnen twee maanden had ik al anorexia (!). Ik deed rare dingen om onder eten uit te komen.”

Anorexia komt vaak voort uit trauma, ook bij Naomi…

“Dingen met familie waren lastig en ingewikkeld. M’n leven was een beetje een zooitje… Er gebeurden dingen waar ik geen controle over had; anorexia draait om controle. Het is acht jaar lang een copingmechanisme[2] voor me geweest. Een eetstoornis bestaat uit veel copingmechanismes bij elkaar: overgeven, overmatig bewegen, te weinig bewegen. Het zijn heel veel handelingen en gewoonten die je hebt aangeleerd en die je weer moet afleren.”

“Ik leerde dat mensen in de tijd van de jagers en verzamelaars soms heel lang geen eten hadden, en dan ineens overmatig aten (‘bingen’). Dat gebeurde bij mij ook tijdens m’n herstel. Je hoofd keurt het af, maar je lichaam vraagt erom. Je bent continu in disconnectie/disbalans tussen je mentale zelf en je lichamelijke zelf.”

Hoop je naast meisjes ook jongens met een eetstoornis te bereiken?

“Ik hoop ook jongens te bereiken, heel graag zelfs. Ik besef wel dat het moeilijk is, omdat ik zelf vrouw ben. Voornamelijk bij jongens is een eetstoornis een taboe. Na de NOS video (die vooral getoond werd aan middelbare scholieren) kreeg ik er heel veel volgers bij. Juist wat jongere mensen, de kwetsbare groep…”

Ze vult aan: “Op mijn dertiende had ik eerst niet eens door dat ik anorexia had. De voorlichting was slecht. Met mijn instagram wil ik mensen goed op weg helpen met eetstoornisherstel. Ik spreek in DMs[3] met jongens en meisjes, soms geef ik zelfs mijn nummer en stuur ik een motiverend spraakbericht.”

Je studeert en werkt naast SLAF, hoe is je werk-privé balans?

“Ik spendeer gewoon niet teveel tijd aan m’n instagram. Ik werk, ik studeer, ik heb therapie (voor faalangst en perfectionisme). Ik deel niet de mooiste foto’s van mezelf; maar gewoon een foto die ik in 3 seconden heb gemaakt. Dat doe ik voor mezelf en voor anderen. Ik schrijf als ik in het openbaar vervoer zit en zet zo’n post vrij snel online. Ik heb Journalistiek gestudeerd: ik zou er m’n hele leven mee bezig kunnen zijn, maar dat gaat (nu) niet.”

Heb je zelf nog wel eens last van onzekerheid?

“Ja. Ik zie het als overblijfselen van m’n anorexia. Voor m’n anorexia was ik nog niet zo faalangstig of perfectionistisch. Nu zit ik toch weer in therapie. Ik wil er eigenlijk wel vanaf. Na mijn HBO Journalistiek zit ik nu op de universiteit. Ik merk dat ik dat spannend vind en dat m’n faalangst opspeelt. Door stress werd ik ook regelmatig lichamelijk ziek waardoor ik niet fulltime kon studeren. Ontspanningsoefeningen maken die stress wel lichter.”

Maar ontspanningsoefeningen zijn niet genoeg, vertelt Naomi.

“Ik probeer zelf oplossingen te bedenken, maar therapie is toch wel handig voor faalangst en perfectionisme. Ik volg nu dramatherapie, heb EMDR[4] gehad en heb binnenkort schema-therapie. In principe ben ik nu gezond, heb ik het op een rijtje, maar ik ben van mening dat er altijd wel iets verbetert kan worden in je mental health. Ook mensen zonder stoornis kunnen therapie gebruiken.”

Wie heeft jou geïnspireerd/gemotiveerd om gezonder te gaan leven?

“Voor eetstoornisherstel was dat Kenza. Ik heb haar in een kliniek leren kennen. Daar waren ook wat andere meisjes, maar die spreek ik niet meer. Ik geloofde niet dat ik daadwerkelijk kon herstellen “gaat hem niet meer worden,” dacht ik. In de tweede kliniek waar ik terechtkwam was Kenza. Zij was net zo ziek geweest als ik, maar was al heel veel stappen verder met herstellen.”

“Als Kenza dat kan, kan ik dat ook. Sinds de eerste dag dat we elkaar ontmoetten, zijn we bevriend geraakt. Toevallig ben ik die ‘herstel-motivator’ voor de andere Naomi geweest (zij heeft PTSS en een eetstoornis). Ik vond die eetstoornis zo onnodig… En zei: “Meid, het is toch een keer klaar!” Ik zei dingen tegen haar die ik (in mijn zieke periode) ook moest horen.”

Ze voegt toe: “Het meest belangrijke in herstelhulp is om een ervaringsdeskundige te hebben. De persoon zelf moet ook bereid zijn om hard te werken aan herstel.”

Richt je je ook op andere mentale problemen dan eetstoornissen?

“Ja, ik post ook wel eens over PTSS, borderline of depressie. Ik ben tien jaar bevriend met een PTSS’er, Kenza. Daarnaast begrijp ik veel van borderline, want daar krijg ik veel mee te maken. Bijna al die meisjes en jongens hebben niet alleen anorexia. Een eetstoornis gaat vaak samen met depressie, PTSS of borderline. Mijn insta is gefocust op mensen met eetstoornis/eetgestoorde gedachten en ik deel ook levenslessen die goed zijn voor de algemene mental health.”

Heb je doelen die je nog wilt behalen?

Mental health

“Op gebied van mental health zou ik graag minder perfectionistisch en faalangstig willen zijn. Ik heb jarenlang geaccepteerd dat ik er last van had. Maar voor ik ga werken wil ik dat hebben opgelost. Als je goed naar psychologen luistert, ter harte neemt wat ze zeggen… Dan kan het alleen maar beter gaan. Eetstoornis-meisjes zijn stug en luisteren vaak niet naar hun psycholoog. Nu heb ik een andere instelling: ik wil leren. De @stronglikerecovery instagram heb ik om over m’n perfectionisme heen te komen. Ik post bewust niet-perfecte dingen! Dan denk ik daarna vaak: “dat had ik beter niet online kunnen zetten…” Maar achteraf krijg ik vaak positieve berichten. Nu ben ik gewend geraakt aan m’n faalangst en perfectionisme, maar ik wil graag die ongemakkelijkheid doorbreken.”

Studie/loopbaan

“Kenza, andere Naomi en ik willen graag een stichting maken van SLAF. Een praktijk met z’n drieën. Naomi wil een EMDR-cursus gaan volgen en Kenza wil zich richten op het helpen van PTSS’ers. Een SLAF-praktijk is een droom, het lijkt me heel mooi om laagdrempelige therapie aan te kunnen bieden; met ieder van ons een eigen focus en doelgroep.”

Vriendschappen/relaties

“Op het moment heb ik geen vriend en dat vind ik wel prima. Ik ben super happy met de vrienden die ik heb en doe m’n best die vriendschappen te onderhouden. Ik post wel eens iets als “Heb je je vrienden vandaag al gevraagd hoe het gaat?” Daarmee wil ik goede vriendschappen stimuleren en inzicht geven in toxic gedrag. Mijn SLAF army bestaat uit drie goede vriendinnen.”

“Ik ben super happy met de vrienden die ik heb en doe m’n best die vriendschappen te onderhouden.”

Doelen in ’t algemeen

“Maar wat doelen betreft… Ik leef met de dag, ik zie per dag wel hoe het gaat. Ik heb Journalistiek gestudeerd want “dit vind ik leuk”. Nu ben ik Rechten gaan doen, omdat ik het idee heb dat ik dan alles uit mezelf haal. Nu kan het nog met DUO en studiefinanciering, dus ik vind het zonde om daar geen gebruik van te maken.”

Over mannen met een eetstoornis…

“Ik heb daar geen post over gemaakt, omdat ik zelf helemaal geen man ken met een eetstoornis. Ik wil wel graag het taboe doorbreken, in principe denk ik dat een eetstoornis hetzelfde werkt bij een man als bij een vrouw. In de klinieken waar ik zat, heb ik zelf alleen vrouwen gezien. Het is moeilijk om jongens te bereiken.”

Naomi vervolgt: “Op de opleiding Journalistiek leerde ik Ruben de Theije (23) kennen. Hij publiceerde dit jaar – samen met Oostenrijkse fotografe Mafalda Rakoš (25) een boek over eetstoornis bij mannen. Het AD vertelt hier meer over.”

Wat vind je eigenlijk van feminisme?

“Ik ben daarvoor, als je het zo moet zeggen. Stiekem altijd al wel, ook als kleine meid. Ik deed altijd wel waar ik zelf zin in had. Door instagram heb ik veel over feminisme geleerd. Ik leer hoe breed het is, wat daar allemaal onder valt. Mede door insta ben ik gaan nadenken over feminisme, LGBTQ et cetera. Ik vind het naar als mensen op seksualiteit worden afgekeurd. Raar, dat hetero-normatieve… Ook al ben ik zelf hetero, toch heb ik ervoor gekozen om de regenboogvlag te gebruiken op mijn account. Ik ben voor inclusiviteit: iedereen is oké. Anti-racisme valt volgens mij ook onder feminisme: alles en iedereen is oké.”

“Alles en iedereen is oké.”

Vind je jezelf een rolmodel?

“Lastig om te zeggen, ik ben natuurlijk ook nog wel onzeker. Qua anorexia: ja. Ik ben het meest trots op m’n anorexia-herstel, want dat was heel lastig. Ik zou komen te overlijden, maar ik ben volledig hersteld! Het breekt m’n hart als 18-jarige meisjes tegen me zeggen dat ze zijn opgegeven; je bent nog zo jong! Ik wil mensen niet triggeren, tegen Naomi & Kenza is ook gezegd dat ze niet zouden herstellen. Wij zijn daarin wel een rolmodel: herstel kan wel! Dat wil ik bereiken: je kan wel herstellen, ook al duurt het lang. Ik combineer humor met serieuze dingen. Ik wil iedereen laten zien dat het gewoon mogelijk is.”

“Ik zou komen te overlijden, maar ik ben volledig hersteld!”

Wat is je grootste droom?

“Een SLAF-praktijk met Kenza en Naomi. Maar ik heb ook de droom om een Master op de universiteit af te ronden (het liefst een Master waarin ik Rechten en Psychologie kan combineren). Het lijkt me bijvoorbeeld mooi om zittingen bij mensen op de gesloten afdeling te houden; en te beslissen of ze naar huis mogen of niet. Ik wil Rechten combineren met het oplossen van psychische problemen, maar hoe en wat precies weet ik nog niet. In ieder geval die Master halen.”

Waarom wil je die Master zo graag hebben?

“Stiekem ben ik een enorme nerd. Door anorexia kon ik m’n hoofd een tijd niet gebruiken, maar stiekem word ik blij van ingewikkelde dingen. Die nieuwsgierigheid wil ik ‘uitputten’. Ik wil m’n potentieel waarmaken.”

Wil je nog iets zeggen tegen de FEM lezers?

“Als je je mentaal niet helemaal prettig voelt, hoef je dat niet te accepteren. Je mag hulp zoeken en aanvaarden. Bij SLAF gebruiken we vaak de #delenishelen hashtag. En ook #samenisbeterdanalleen. Gedeelde smart is halve smart. Daarbij… als je een mentale stoornis hebt: ik vind dat je dan eigenlijk iets extra’s hebt. Je kunt dingen die niemand anders kan veel beter. Maar je moet wel de tijd nemen om te leren om van die ‘zwakte’ je kracht te maken.”

Lieve Naomi, dankjewel voor de inspiratie die je voor zoveel mensen bent. Thanks dat jij – door jouw openheid en goede intenties – zoveel mensen helpt om te herstellen van een eetstoornis of andere negatieve gedachten en gevoelens! FEM loves you. Thanks for being a role model, girl.

---

[1] PTSS staat voor een posttraumatische stress stoornis. Dit is een stoornis die kan ontstaan na een trauma, en kan bestaan uit o.a. herbelevingen van het trauma, nachtmerries en paniekaanvallen.

[2] Coping is een manier van omgaan met stress.

[3] Direct message

[4] Eye Movement Desensitization and Reprocessing, psychotherapie die helpt om trauma’s te verwerken.