Vanochtend kreeg ik – zoals elke doordeweekse ochtend om stipt 06:02 – een appje van “Eerst dit”. Het is een Bijbelpodcast die elke ochtend weer een wijs audiofragment van 7 minuten m’n WhatsApp in slingert…

Mijn ochtenden zijn de afgelopen maanden vaak chaotisch. Gisteravond laat kreeg ik een mail van TEDx dat mijn pitch geselecteerd is voor de volgende ronde voor de Talent Pitchnight voor jonge ambitieuze vrouwen, super leuk! Dus wat doe ik vanochtend?

1. Mijn FEM consultants en loopbaancoach appen dat ik door ben naar de volgende TEDx ronde
2. Mijn nieuwe Hillsong-vriend vragen hoe de jongen ook alweer heette die ik gister ontmoette en die goed kan filmen – want het is toch wel leuk als die videopitch er professioneel uit ziet
3. Mama belt mij – over TEDx maar vooral over de ambulance die gister nodig was omdat het niet goed ging met de buurvrouw (gelukkig is ze inmiddels weer oké!)
4. De Fabulous app – gemaakt door researchers van Duke University – herinnert me eraan dat ik:
   3a. Water moet drinken
   3b. Moet ontbijten
   3c. 7 minuten moet dansen
   3d. Moet vieren dat ik die drie stappen heb doorlopen
5. Ik doe m’n celebration-dansje, zet koffie en ga even buiten zitten voor m’n mindful momentje, waardoor ik me bedenk dat ik:
   5a. Een workaway plek moet gaan kiezen voor november & december (ik vertrek even 2 maandjes uit Utrecht, woehoe. Blijf nog wel in NL, want anders worden m’n ouders en zusjes onrustig. Langzaam opbouwen die reisplannen…)
   5b. M’n LinkedIn en cv nog even wil vernieuwen
   5c. De FEM Fun page wil aanvullen met een FEMs Gossip Girl story
   5d. De FEM Role model page wil gaan opbouwen
   5e. Diversity models voor FEMs model-day wil gaan regelen
   5f. “Eerst Dit” wil luisteren

De “Eerst Dit” werd vandaag gedaan door dominee Van Ekris. Een intelligente, wijze dominee uit Zeist die weet waar hij het over heeft. En die – anders dan sommige andere dominees – ook precies weet in wat voor maatschappij we leven en met regelmaat uit “de christelijke bubbel” stapt.

Hij besprak de vriendschap tussen David en Jonathan, gebaseerd op 1 Samuël 23. Even voor de context: Samuël, een profeet, heeft David – een schaapsherder en jongste broertje van de familie – aangewezen als de nieuwe koning van Israël. Saul – de huidige koning – was not amused. Saul was een sterke man, maar ook eentje die regelmatig woedeaanvallen had. David speelde op de harp voor hem om hem te kalmeren, maar vanaf het moment dat Saul wist dat David zijn koningschap zou overnemen, is ‘ie vastbesloten de harpspelende schaapsherder te doden. Dus wat doet David? Hij vlucht.

Tijdens zijn vlucht dook hij bij mensen onder, die hem verraden aan Saul. Dus vluchtte David verder, en kwam hij ergens in de woestijn terecht. De woestijn staat in de Bijbel vaak symbool voor een tijd in je leven waar je even geen idee meer hebt wat je moet in je leven. Je bent moedeloos, eenzaam, er is geen eten en geen water… Het is makkelijk om er cynisch van te worden, hard, bitter. David zal vast iets hebben gedacht als “nou God, leuk idee joh, ik als nieuwe koning. Hoe kan ik koning worden als Saul me wil vermoorden? Mensen verraden me, dus wie kan ik nog vertrouwen? Waar ben ik nog veilig? Kan ik niet net zo goed dood gaan nu?”

Moedeloosheid is gevaarlijk. Van Ekris noemt het riskant; een staat waarin je heel makkelijk fouten maakt. Waarin je de verkeerde goden gaat aanbidden, zoals geld of macht. Waarin het makkelijker is om gewoon heel veel te feesten, je op te sluiten in je kamer en geen vrienden meer te spreken, of je helemaal te storten op je studie, je werk of op social media.

Maar er is een weg uit die woestijn: vriendschap. Jonathan, de zoon van Saul, was bff’s met David. Grappig hè. Jonathan wist dat zijn vader niet meer geschikt was om koning te zijn. En hij wist dat David was gevlucht en dat hij bemoediging nodig had. Dus Jonathan zoekt hem op. Uiteindelijk vindt hij David, ergens in de woestijn. Hij bevestigt hem: “David, jij wordt koning. En ik word jouw tweede man. Ik sta naast je. Je moet op God blijven vertrouwen.”

Van Ekris benadrukt dat we geen engelen zijn, we zijn mensen. Hoe graag we het ook alleen willen doen, het lúkt ons niet. Want iedereen komt een keer in de woestijn terecht. Iedereen maakt wel eens iets moeilijks mee, hoe groot of hoe klein het ook is. Iedereen voelt zich wel eens eenzaam, iedereen kwetst wel eens iemand van wie je houdt of andersom. En dat is riskant.

Juist in die riskante periode hebben we onze vrienden en familie harder nodig dan ooit. Mensen die we kunnen vertrouwen, die ons bevestigen in wie we zijn maar ons ook de juiste kant op durven pushen als we het zelf – door die brandende zon en de droogte – even niet meer zien.

Ik zal eerlijk zeggen dat ik sinds de break-up ook zeker wel een tijdje door de woestijn heb gezworven. Een woestijn waar regelmatig oases waren – dat wel. Maar die oases werden wel geregeld door mijn lieve roomies, m’n gezin, lieve Hillsong-people en goede vrienden. Dus shout-out to all of you, dank jullie wel dat jullie mijn Jonathan zijn geweest en nog steeds zijn als ik het nodig heb. En ook al is het best intens om David te zijn, het is wel een leuk idee dat FEM een vorm van toekomstig koningschap (a FEMpire) in zich heeft, right? Maar ik hoop ook dat ik weer een Jonathan kan zijn voor de lieve mensen om me heen. I’m getting there :).

Een vraag voor jou: zwerf jij op dit moment door de woestijn, of zit je te chillen aan de waterkant?

Lisanne Aveline van FEM

Als je door de woestijn loopt, wie is dan jouw Jonathan? Ga naar hem of haar toe, en ontvang de vriendschap die je nodig hebt. Ontvang de oase :). En als je het even niet weet, is het altijd een goed idee om bij je huisarts om de POH (praktijkondersteuner) te vragen. Die zijn gratis (niet onbelangrijk), meestal goed in luisteren en schatten in welke hulp goed voor je is.

Als je aan de waterkant chillt, wie is dan jouw David? Wie van jouw vrienden of familie is eenzaam, moedeloos… Wie heeft er een troostend kaartje nodig, een oprecht compliment of een happy dance op straat? (Ambitieuze vrouwen en stay-at-home-dads complimenteren mag a l t i j d, dan weet je dat)

En je kan het natuurlijk allebei zijn. Een David én een Jonathan. Weet alleen wel dat je alleen een Jonathan kunt zijn als je goed voor jezelf zorgt. Als je je eigen grenzen aan durft te geven en genoeg tijd voor herstel neemt na een lange werk- of studiedag. Je kan niet geven wat je niet hebt ontvangen :).

So, take care of yourself FEM ones. Daar krijgen we oases van!

P.S.: De foto bij deze blog is van één van mijn summer-oase-dagen, op Festival Macumba met m’n roomie (en vanaf groep 1 één van m’n beste vriendinnen): Lyske. Love this girl <3!